بررسی و تحلیل نشانه شناسی سماع فرقه مولویه

سماع به عنوان بارزترین مشخصه صوفیگری مرکب است از موسیقی و رقص و ذکر با آدابی ویژه که به اهتمام موافقان و علی­رغم نظر مخالفان آن، از سده سوم هجری آغاز و تاکنون به حیات خود ادامه داده است. این آیین مانند تمامی آیین­های اعتقادی دارای ظاهر و باطنی است که راه یافتن به باطن آن به آسانی امکان­پذیر نیست. پس از مولانا، این آیین به همت فرزندان و نوادگان او نظام­مند شده است و برخلاف گذشته که سماع مختص صوفیان و در بین آن ها صورت می­گرفت، در سال­های اخیر از جانب فرقه مولویه، در معرض دید عموم گذاشته می­شود. نگارندگان این مقاله در پی آن اند تا به روش کتابخانه­ای و میدانی به بررسی و تحلیل نشانه­شناسی سماع فرقه مولویه بپردازند و آراء مختلف را درخصوص رمزگان­های سماع گرد آورند و به مخاطب در درک و دریافت معانی رمزگان­های سماع هنگام خواندن متون عرفانی و یا دیدن مراسم سماع، یاری رسانند.

کلیدواژه ها:

Sama ، as one of the most prominent characteristics of Sufism ، is a combination of music ، dance and prayer ، which in turn are accompanied by specific and certain rituals. First performed in the tenth century ، it has survived throughout time and the cri ، سماع ، عرفان ، مولویه ، نشانه شناسی ، نشانه های نمادی