مقایسه تدریس به روش آموزش بر مبنای حل مساله و سخنرانی به منظور آموزش درس رژیم درمانی ۱ به دانشجویان رشته تغذیه

مقدمه: با توجه به اهمیت یادگیری درس رژیم درمانی ۱ برای دانشجویان رشته تغذیه، روش و چگونگی ارائه این درس اهمیت می یابد. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش مختلف تدریس بر روی آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان در زمینه مباحث درس رژیم درمانی ۱ می باشد. روش ها: مطالعه نیمه تجربی حاضر بر روی ۴۹ نفر از دانشجویان ترم ۵ رشته تغذیه در دو نیمسال مختلف ۸۸-۸۷ در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد (۲۵ نفر در گروه شاهد و ۲۴ نفر در گروه تجربی). در گروه تجربی پس از ارائه اصول تئوری هر مبحث یک نمونه مطالعه موردی مرتبط با همان مبحث نیز بررسی می شد، درحالی که در گروه شاهد صرفا از روش سخنرانی به همراه نمایش اسلاید استفاده شد. میزان آگاهی دانشجویان با استفاده از تست پیش آزمون-پس آزمون و مهارت عملی دانشجویان با استفاده از مطالعه موردی بررسی گردید و بر این اساس از صفر تا ۲۰ نمره دهی شد. تجزیه و تحلیل تمام داده ها با استفاده از نرم افزار (SPSS) انجام شد. جهت مقایسه میانگین نمره ها در هر دورگروه از آزمون آماری t زوجی استفاده شد. نتایج: میانگین نمره آگاهی در پس آزمون در گروه تجربی بیشتر بود (۵/۴±۵/۱۶) در مقابل (۵/۴±۰/۱۳). میانگین نمره مربوط به مهارت عملی دانشجویان در حل مطالعه موردی پس از روش آموزش بر مبنای حل مساله ۰/۵±۵/۱۳و پس از تدریس به روش صرفا سخنرانی به همراه اسلاید (۵/۵±۵/۱۷) بود. (۰۴/۰=P). نتیجه گیری: تدریس درس رژیم درمانی ۱ به روش آموزش بر مبنای حل مساله در افزایش نمره کلی آگاهی و مهارت عملی دانشجویان موثرتر بود. پیشنهاد می شود در ارائه این مبحث مهم از دروس کارشناسی تغذیه حتما از روش آموزش بر مبنای حل مساله استفاده شود.

کلیدواژه ها:

first diet therapy course ، nutrition ، teaching based on problem solving method ، ، رژیم درمانی ۱ ، تغذیه ، آموزش بر مبنای حل مساله ، سخنرانی