مروری بر اثرات پروتکل اصلاحی مکنزی بر درد، قدرت و انعطاف پذیری ناحیه کمری در اختلال هایپرلوردوزیز

کمردرد مزمن (CLBP) یک اختلال رایج است که باعث درد و ناتوانی حداقل یک بار در زندگی ۷۵ تا۸۰ درصد افراد در میانسالی و جوانی می شود. این اختلال به یکی از مهمترین دلایل ناتوانی عملکردیدر تمام جامعه تبدیل شده است. تمرینات ورزشی اصلاحی یکی از بهترین و رایج ترین شیوه های درماناین عارضه است. روش تشخیص و درمان مکانیکی مک کنزی (MDT)، یک سیستم مبتنی بر طبقه بندیبیماران به زیر گروه های همگن برای درمان مستقیم طراحی شده است. شواهدی با کیفیت متوسط تا بالاوجود دارد که نشان می دهد MDT نسبت به سایر مداخلات توانبخشی برای کاهش درد و ناتوانی دربیماران مبتلا به LBP حاد برتری ندارد. با این حال، در بیماران مبتلا به LBP مزمن، شواهدی باکیفیت متوسط تا بالا وجود دارد که نشان می دهد MDT نسبت به سایر مداخلات توانبخشی برایکاهش درد و ناتوانی برتری دارد. با این حال, این بستگی به نوع مداخله در مقایسه با MDT دارد. هدفاز مطالعه حاضر مروری بر اثرات درمانی پروتکل مکنزی در عارضه هایپرلوردوزیز و LBP می باشد.

کلیدواژه ها:

کمردرد مزمن ، تمرینات مکنزی ، قوس کمری ، هایپرلوردوزیز