بررسی رفتار چرایی بز تالی در مراتع سیریک استان هرمزگان

به منظور تعیین رفتار چرایی بز تالی به عنوان دام غالب منطقه، این بررسی در منطقه سیریک استان هرمزگان از سال ۱۳۸۵ به مدت چهار سال انجام شد. شاخص های مورد بررسی این تحقیق شامل زمان ورود و خروج دام از مرتع، مسافت روزانه طی شده توسط دام، مسیر دام در مرتع با توجه به شیب آن، حداکثر و میانگین سرعت دام، همچنین مدت زمان استراحت، حرکت و چرای دام در روز بود. برای تعیین شاخص های ذکرشده از دستگاه موقعیت یاب جغرافیایی جی پی اس گارمین (GPS) استفاده گردید که با استفاده از کمربندی مخصوص به پشت یک بز سه ساله بسته شده و پس از خروج دام از آغل فعال شده، سپس در پایان روز داده های آن با استفاده از مدتراک در محیط    ILWIS  استخراج گردید. مسیر حرکت دام به انتخاب چوپان مشخص می شد. نتایج رفتار چرایی دام در ماه های فصل چرا برای چهار سال مورد مطالعه نشان داد که در بین سال ها، میانگین مسافت پیموده شده و زمان چرای دام و برای ماه های فصل چرا، تمام رفتارها به جز مسافت پیموده شده اختلاف معنی داری داشتند. میانگین سرعت حرکت دام ۶۵/۲ کیلومتر بر ساعت، طول مسافت طی شده ۸/۱۲ کیلومتر و مدت زمان چرا ۴ ساعت و ۴۹ دقیقه بود. همچنین در طی سال های بررسی ۴۴ تا ۴۵ درصد از زمانی که دام در مرتع حرکت می کرد به چرا اختصاص داشت. شایان ذکر است که اطلاعات استخراج شده از تطابق نقشه مسیر حرکت دام GPS با نقشه شیب منطقه نشان داد که در کل ماه های پنجگانه در طول سال های مورد بررسی تمام مسافت طی شده توسط دام در کلاس شیب ۸-۰ درصد قرار دارد.

کلیدواژه ها:

رفتار چرایی ، بز تالی ، مرتع سیریک ، استان هرمزگان وGPS