تحلیل مفهوم پایداری در تجارب طراحی ساختمان های سبز

در سالهای اخیر، مفهوم پایداری به موضوع موردعلاقه مشترک رشته های متعددی تبدیل شده است . دلیل این محبوبیت اجرای توسعه پایدار است . مفهوم معماری سبز که به »توسعه پایدار« یا »ساختمان سبز« نیز معروف است ، نظریه ، علم و سبک ساختمانهایی است که براساس اصول سازگار با محیط زیست طراحی و ساخته می شوند. معماری سبز تلاش دارد تا تعداد منابعی که در ساخت ، بهره برداری و اداره ساختمان مصرف می شود را به حداقل رساند و نیز آسیبی که به واسطه انتشار، آلودگی و اتلاف اجزای ساختمان به محیط زیست وارد می شود محدود سازد. در این پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی و به صورت کتابخانه ای انجام گرفته است ، ضمن آشنایی با ساختمان های سبز به بررسی مزایای سیستم های به کار گرفته شده در راستای اهداف بهینه سازی انرژی در این ساختمان ها پرداخته شده و هدف از آن استفاده از معیارهای سبز جهت توجیه پذیر نمودن ساختمان های سبز می باشد و همچنین به بررسی چند نمونه ساختمان سبز می پردازیم . به این منظور تعداد ۷ نمونه ساختمان پایدار انتخاب شده و مورد تحلیل مقایسه ای قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که ساختمان سولر با دارا بودن ۴ ویژگی بیشترین انطباق را با اصول طراحی ساختمان پایدار و سبز دارا بوده و ساختمان اینترلیس با دارا بودن یک ویژگی کمتر از بقیه ساختمانها با اصول طراحی پایدار منطبق است .

کلیدواژه ها:

مصرف انرژی ، ساختمان سبز ، معماری سبز ، ساختمانهای پایدار ، منابع تجدیدپذیر ،