بررسی چگونگی کاربست مولفه های نظریه های شهر در برنامه های شهری در ایران

شناخت نظریه های شهر، موجب دستیابی به یک درک کلی از زندگی شهری می گردد. برخورداری از نظریه شهری منسجم باعث می گردد که برنامه ریزان به این موضوع دست پیدا کنند که تحت چه شرایطی عمل هوشمند می تواند به ایجاد شهری بهتر برای شهروندان منجر گردد و کدامیک از پیامدها در برنامه ریزی دارای کارکرد بهتری خواهد بود. هدف این مقاله ، شناخت نحوه نگرش به شهر در چند برنامه شهری در کشور ایران بر مبنای یک گونه از نظریه های شهر است . برای دستیابی به این هدف، معیارهایی از یک گونه از نظریه های شهر استخراج گردیده و به کارگیری هر معیار در برنامه های شهری ایران مورد سنجش قرار گرفته است . نتایج تحقیق نشان می دهد که معیارهایی از قبیل رقابت در دستیابی به منابع شهر(به ویژه زمین )، اندازه، تراکم ، همگونی ، توجه به نابرابری فضایی و نیز پتانسیل های توسعه اقتصادی شهر با تاکید بر جنبه کالبدی آن در برنامه های شهری ایران به کار رفته است ؛ این در حالی است که معیار تاثیرگذاری تصمیم های سیاسی بر توزیع منابع ، کمتر مورد توجه قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

نظریه شهر ، اجتماع اکولوژیکی ، سیستم اجتماعی - فضایی ، واحد فضایی مصرف جمعی