پایداری در معماری بومی: پلی برای ارتباط گذشته و آینده

دقت نظر در معماری سنتی و بومی گذشته به دلیل حفظ هویت محلی در عرصه ی جهانی شدن و لزوم کارایی بناها متناسب با زمانه ی خود، نیازمند از بین بردن خلاء موجود بین انسان معاصر و معماری بومی است . از آنجا که تکرار معماری گذشته نه تنها راه چاره نیست بلکه راهی برای به انزوا کشاندن انسان است ؛ لازم است با اتخاذ رویکردی مناسب به کنکاش در معماری گذشته پرداخته تا با الهام از آن در ساخت معماری زمان حال قدم بردارد. می توان گفت مناسب ترین رویکرد که هم ویژگی های فرهنگی گذشته را در خود داشته باشد و هم متناسب با زمان حال باشد؛ نه تقلید بلکه الهام از مفاهیم و ارزشهای گذشته است . با بررسی نمونه های موردی به کمک مطالعات کتابخانه ای و تحلیل های شخصی نگارنده اینطور برداشت می شود که لازمه ی پایداری بناها در زمان حال اتخاذ این نوع رویکرد را طلب می کند. همچنین مشخص شد این نمونه ها در جهت ایجاد پایداری و احیاء ارزشهای بومی روشهایی را بکار گرفته اند که مشابه روشهای سنتی مورد استفاده در گذشته است . بنابراین تجارب معماری گذشته می تواند راه خود را به زمان حال باز کند و راهنمایی برای عملکرد طراحان معاصر باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، تجارب گذشته ، معماری بومی ، معماری معاصر.