بررسی حکم فقهی- حقوقی فسخ نکاح در تدلیس با جراحی پلاستیک و آرایش

نکاح جزء عقود لازم می باشد. اهمیت جایگاه خانواده باعث شده تا برخی احکام برای آن جعل شود. از طرفی مسلم است که نکاح جزء عقود بوده و نیازمند رضایت طرفین می باشد. تدلیس یا فریبکاری ممکن است در عقود اتفاق بیفتد. این واژه به معنای خدعه، فریب، پنهانکاری و کتمان عیب و اظهار محاسن می باشد. روایاتی در زمینه تدلیس در نکاح وارد شده اند که موارد خاصی را شامل می شوند: تدلیس در شغل، تدلیس در اخفاء عیب. این موارد به ضمیمه برخی دیگر از تدلیس ها در حقوق مدنی ایران بیان شده و از مواردی هستند که حق فسخ را به طرفین می دهند. امروزه برخی آرایش ها به همراه پیشرفت تکنولوژی و جراحی های زیبایی می تواند منجر به فریب شده و تدلیس را در پی داشته باشد. این پژوهش در پی بررسی امکان اعطای حق فسخ نکاح به افرادی است که از ناحیه اعمال جراحی زیبایی و یا گریم ها فریب خورده و همین سبب رضایت به ازدواج شده است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که قاعده نفی حرج، قاعده نفی ضرر، اهمیت ظاهر از دیدگاه اسلام و فحوای روایات تدلیس می توانند دلالت بر عدم حصر داشته و موجب حق فسخ نکاح شوند. چراکه احادیث موجود گرچه مربوط به موارد خاصی از تدلیس هستند ولی با تنقیح مناط حکم آن ها را می توان به دیگر موارد سرایت داد. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس داده های کتابخانه ای و فقهی- روایی و استدلال های نقلی – برهانی و تحلیلی و توصیفی است.

کلیدواژه ها:

تدلیس ، آرایش ، جراحی پلاستیک ، نکاح ، فسخ