بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارتهای حل تعارض بر خود کنترل گری وسازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه شهرستان مه ولات

در راستای لزوم آموزش مهارت حل تعارض به دانش آموزان دختر با هدف افزایش سطح خود کنترلگری و انطباق بااستانداردهای اجتماعی جامعه این پژوهش نوشته شده است. در واقع هدف از این پژوهش بررسی تاثیر برنامه آموزش بر مدیریتحل تعارض فرزندان با خانواده و جامعه میباشد. در این پژوهش، از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد.جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان دختر متوسطه اول دبیرستان الزهرای شهرستان مه ولات تشکیل میدهند. ابتدامجموعا پنجاه دانش آموز از طریق نمونه گیری در دسترس از مقطع متوسطه اول دخترانه انتخاب و در دو گروه آزمایش ) ۲۵ نفر(وکنترل) ۲۵ ( قرار گرفتند. پس از مشخص شدن گروه های آزمایش و کنترل، برنامه آموزش مهارت حل تعارض به عنوان عاملآزمایشی، در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت هفتگی بر گروه آزمایش اعمال گردید.. در پایان از هر دو گروه پس آزمون بهعمل آمد. ابزار این پژوهش شامل سه پرسشنامه بیان راهبردهای حل تعارض است و هر سه از روایی و پایایی خوبی برخوردارند.و در این پژوهش از و از نرم افزار spss استفاده شد. یافته های این تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد کهتفاوت بین گروه های آزمایش و کنترل در مهارتهای حل تعارضات والدین فرزندان طبق نتایج با توجه به مجذور ایتا ۳۶ درصدتغییرات خودکنترلی و ۳۳ درصدی سازگاری اجتماعی معنادار بود. نتیجه گیری نهایی این است که آموزش مهارتهای حلتعارض مدیریت خودکنترلگری را افزایش داده و موجب کاهش تعارضات والد نوجوان میشود . و بنابراین، توصیه میشود کهآموزش مهارتهای زندگی به عنوان بخشی از برنامه آموزشی مدارس در نظر گرفته شود .

کلیدواژه ها:

مهارت حل تعارض ، انطباق با استانداردهای جامعه ، اثربخشی آموزش ، خود کنترلگری.