رویکرد کشورهای توسعه یافته در خصوص قوانین تغییر اقلیم در بخش های شهری و روستایی

پدیده تغییر اقلیم، آسیب های قابل توجهی را به بخش های شهری و روستایی وارد می کند که می توان تاثیر بر سلامت و غذا، رشد اقتصادی، آلودگی هوا و غیره را نام برد. لذا اهمیت توجه به این پدیده در این دو بخش، بیش از پیش مشخص می گردد. در این پژوهش از سه منظر زمانی، مکانی و محورهای موضوعی به بررسی رویکرد کشورهای توسعه یافته در زمینه قوانین تغییر اقلیم در دو بخش شهری و روستایی پرداخته شده است. ابتدا بررسی زمانی نشان می دهد که شروع تصویب قوانین تغییر اقلیم در بخش شهری و روستایی به ترتیب به سال های ۱۹۷۶ و ۲۰۱۱ برمی گردد. سپس بررسی مکانی حاکی از این است که قاره اروپا در هر دو بخش، قوانین بیشتری را نسبت به سایر قاره ها تصویب کرده است. در نهایت در تجزیه و تحلیل محورهای موضوعی نشان داده می شود که در بخش شهری ۴ محور، مورد توجه قاعده گذاری قرار گرفته است که تعداد قوانین محور کاهش انتشار از باقی محورها بیشتر است و پیش تر از سایر محورها، قوانین را تعریف کرده است . در بخش روستایی نیز به ۳ محور توجه شده است که سهم محور سازگاری و کاهش انتشار از لحاظ تعداد قانون، بیشتر بوده و تصویب قوانین در محور کاهش انتشار پیش از ۲ محور دیگر صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

قوانین تغییر اقلیم ، بخش شهری ، بخش روستایی ، کشورهای توسعه یافته.