آثار تربیتی «مشورت»

مشورت و هم فکری یکی از دستاوردهای حیات بشری بلکه از آموزه های دین و نکاتی است که در سیره بزرگان آئین جایگاه بی بدیلی داشته است. در قرآن کریم و در روش حضرات معصومینD و بزرگان و علمای برجسته و رهبران نیک اندیش و عادل و صالح و مدبر، این سیره و تدبیر وجود داشته که همه با هم به گفتگو و مشورت بپردازند و کارها را با انجام شورا بین خود و تعامل و تضارب فکری به انجام رسانند، زیرا این روش باعث می شود علاوه بر تعمیق و تشویق و تحریک و تهییج، حس هم افزایی و مشارکت جمعی میان آحاد مردم، استفاده از اندیشه های مختلف و ابتکارات و خلاقیتهای ذهنی نهادینه شود و بهترین تصمیم ها به دست آید و اجرایی شود. این پژوهش با تکیه بر روش تحلیلی توصیفی وبا توجه به منابع دست اول کتابخانه ای و تفسیری پیرامون مشورت در ضمن بررسی دیدگاه های مختلف است. پژوهش حاضر در مقام نتیجه بر آن است که نشان دهد مشورت در تربیت مورد تاکید بوده و آیات متعددی در قرآن کریم و به خصوص آیه ۳۸ سوره شورا، به مناسبت های مختلف، گویای این حقیقت است که مشورت در امور مختلف چه آنها که به ظاهر کم اهمیت اند و چه آنها که در واقع پر اهمیت، از ارکان تدبیر اسلامی و تفکر عقلایی است که قطعا منطبق بر آموزه های دینی و تربیتی هم قراردارد.

کلیدواژه ها:

مشورت ، تربیت ، آیات ، روایات ، سوره شوری