ارائه ی روش بهینه ی طراحی مخلوط های گروت سیمانی مورد استفاده در مخلوط های روسازی نیمه انعطاف پذیر (SFP)

شیارشدگی و موج افتادگی از مهم ترین خرابی های روسازی های آسفالتی هستند. مخلوط های نیمه انعطاف پذیر(SFP) به عنوان جایگزین مخلوط های آسفالتی در روسازی های تحت بارهای سنگین با سرعت بارگذاری کم، پیشنهاد می شوند. مخلوط های SFP از دو جزء اسکلت آسفالتی با فضای خالی ۲۰ تا ۳۵ درصد و گروت سیمانی که فضای خالی مخلوط آسفالتی را پر می کند، تشکیل شده اند. هدف این پژوهش بهینه سازی روند طراحی مخلوط های گروت سیمانی در فرایند آزمایشگاهی آن و ارائه ی طرح اختلاط مناسب برای گروت سیمانی است. دو نوع مخلوط خمیر و ملات مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج سه آزمایش روانی، مقاومت فشاری و خمشی، نشان می دهد که مخلوط های خمیر از نظر روانی عملکرد بهتری دارند در حالی که ملات ها با توجه به تاثیر وجود ماسه سیلیسی در آن از نظر مقاومت عملکرد بهتری دارند.

کلیدواژه ها:

روسازی نیمه انعطاف پذیر ، گروت سیمانی ، آزمایش روانی ، مقاومت فشاری ، مقاومت خمشی