بررسی رابطه بین توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان ناجا

چکیده هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین توانمندسازی روانشناختی با تعهدسازمانی در پرسنل ناجا می-باشد. برای تبیین مفهوم توانمندسازی،ترکیبی از الگوهای نظری میشرا واسپریتزر(۱۹۹۱) که توانمندسازی را در پنج بعد شامل احساس شایستگی، احساس خودمختاری،احساس موثر بودن،احساس معنی دار بودن واحساس اعتماد در نظر گرفته اند و برای سنجش مفهوم تعهد سازمانی از الگوی آلن و می یر(۱۹۹۸) استفاده که تعهد سازمانی را در ابعاد تعهد عاطفی، تعهد مستمر و تعهد هنجاری مشخص نموده است. مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده که در جامعه آماری ستاد فرماندهی ناجا به شیوه نمونه گیری طبقه ای نسبتی و تصادفی تعداد ۳۱۷ پرسشنامه بین پرسنل در جامعه آماری توزیع شده است. که روایی اعتبار یا همان ابزار جمع آوری داده ها آن از طریق خبرگان و پایایی آن از طریق آلفای کرنباخ(۰.۸۴)محاسبه شده است. نتایج آزمون فرضیات تحقیق نشان می دهد که بین ابعاد پنچ گانه توانمندسازی با تعهد سازمانی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. یافته ها همچنین مبین آن است که بین احساس شایستگی، خود مختاری، معنی داری، موثر بودن و اعتماد و تعهد سازمانی رابطه وجود دارد، لذا با عنایت به اینکه توانمند سازی پرسنل، یک استراتژی ارزشمند برای بهبود تعهد سازمانی کارکنان محسوب می شود، لازم است که مدیران و فرماندهان با دادن آزادی عمل، مدیریت موثر، ارتقاء انگیزش ، توان خود مدیریتی، آموزش های ضمن خدمت و.... در این مسیر گام بردارند.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: توانمندسازی ، تعهد سازمانی ، احساس شایستگی ، تفویض اختیار ، خود مختاری ، معناداری