ارزیابی چگونگی تجمیع و یا تفکیک صندوق های بیمه بازنشستگی در ایران و تاثیر آن بر افزایش کارایی این صندوق ها (افزایش جریان درآمدی آن ها)

بررسی وضعیت مالی صندوق های بازنشستگی کشور نشان دهنده ناتوانی این صندوق ها در ایجاد تعادل بین منابع و مصارفشان می باشد. همچنین نبودن مدیریت متمرکز؛ عدم یکپارچگی سیاست گذاری های بیمه ای؛ ضعیف بودن شاخص های حکمرانی خوب از قبیل شفافیت، پاسخگویی، مسئولیت پذیری، پویایی، افشاء و حاکمیت قانون در اداره این صندوق ها به دلیل افزایش تعدادشان باعث ناکارآمد شدن آن ها و درنهایت ازهم گسیختگی نظام بازنشستگی کشور گردیده است. بنابراین نیاز به انجام اصلاحات اساسی و به موقع در چگونگی ساختار، کارکرد و مدیریت این صندوق ها امری بدیهی و الزامی است. همچنین یکی از رویکردهای مدیریت نوین این صندوق ها تجمیع آن ها به منظور انباشت منابع مالی شان در راستای افزایش بهره وری، کارایی و اثربخشی این منابع و همچنین بهبود شاخص های حکمرانی در نحوه اداره نظام بازنشستگی کشور می باشد. در این راستا و در این مقاله به منظور برگزیدن راهبرد بهینه تجمیع و یا تفکیک صندوق های بازنشستگی کشور با استفاده از توزیع پرسشنامه طیف لیکرت از نظر ۴۰ نفر از متخصصان حوزه بیمه بازنشستگی کشور بهره گرفته شد و نیز مدل های استفاده شده ماتریس SWOT و ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی (QSPM) می باشد. درنهایت یافته های این مطالعه نشان می دهد که یکی از راهبردهای اساسی استخراج شده از ماتریس سوات، تجمیع و ادغام منابع صندوق ها به منظور بهبود نقاط قوت آن ها و همچنین بهره برداری مناسب از فرصت های محیطی این صندوق ها می باشد، از طرف دیگر با استفاده از مدل (QSPM) و کمی نمودن استراتژی های تجمیع و عدم تجمیع صندوق های بازنشستگی کشور و مقایسه مجموع نمره های جذابیت آن ها راهبرد تجمیع صندوق های بازنشستگی با کسب نمره جذابیت بالاتر مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

صندوق های بازنشستگی ، تجمیع صندوق ها ، حکمرانی خوب ، مدیریت متمرکز ، بهره وری منابع.