تاثیر خودتنظیمی انگیزشی بر اهمالکاری و مشغولیت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودتنظیمی انگیزشی بر اهمالکاری و مشغولیت تحصیلی دانش آموزان می باشد و روش پژوهشاز نوع مروری است. این پژوهش به بررسی تاثیر خودتنظیمی انگیزشی بر اهمالکاری و مشغولیت تحصیلی دانش آموزان و تعاریفاین متغیرها به وسیله مرور پژوهش های پیشین و مبانی نظری در این زمینه می پردازد. به صورت کلی یافته های پژوهش هاحاکی از آنند که آموزش خودتنظیمی انگیزشی باعث افزایش مشغولیت تحصیلی و کاهش اهمالکاری میشود. راهبردهای خودتنظیمیباعث افزایش مشغولیت شناختی و انگیزشی می شود و این به موفقیت و پیشرفت در اهداف یادگیری منجر می شود. همچنینخودتنظیمی روشی برای تغییر افکار، احساسات، تمایلات، اعمال فرد و بهبود تلاش و مشغولیت در امور روزانه است که با نظم و معنادادن به زندگی میتواند به اهداف بالاتری مانند مشغولیت تحصیلی برسد. همچنین در افرادی که مهارت خودتنظیمی انگیزشی را درخود پرورش می دهند اهمالکاری کاهش می یابد. بنابراین پیشنهاد می شود،مسئولان و برنامه ریزان درسی آموزش و پرورش بهمنظور آموزش خودتنظیمی انگیزشی برای افزایش مشغولیت تحصیلی و کاهش اهمالکاری دانش آموزان ، محتواهای آموزشی رابرای پرورش خودتنظیمی انگیزشی در برنامه های درسی بگنجانند و به مدرسان نیز آموزش های لازم در این زمینه ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی انگیزشی ، مشغولیت تحصیلی ، اهمالکاری