تاثیر کیفیت آب آبیاری، کود زیستی و نانو ذرات آهن بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک زعفران (.Crocus sativus L)

با هدف بررسی اثر سطوح کود زیستی، نانو کود آهن و شوری آب آبیاری بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی زعفران، آزمایشی بصورت فاکتوریل دو عاملی (کود زیستی و نانو ذرات آهن) در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان تربت حیدریه در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد و مورد تجزیه مرکب در مکان (شوری) قرار گرفت. عامل کود زیستی در چهار سطح صفر، ۵۰۰، ۱۰۰۰و ۱۵۰۰ کیلوگرم درهکتار و عامل کود نانو ذرات آهن در دو سطح عدم مصرف و کاربرد چهار لیتر در هکتار بودند که در دو مکان با شرایط متفاوت شوری آب آبیاری (۲۹/۲ و ۴۹/۴ دسیزیمنس برمتر) بررسی شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد کلاله، در شرایط آبیاری با شوری ۲۹/۲ دسی ­زیمنس بر متر حاصل شد ولی در این سطح شوری، بین سطوح کاربرد و عدم کاربرد نانو کود آهن اختلاف معنی ­داری مشاهده نشد. در شرایط آبیاری با شوری ۴۹/۴ دسی­ زیمنس بر متر، کاربرد نانو کود آهن در مقایسه با عدم کاربرد آن، باعث افزایش معنی دار ۸/۳۲ درصدی عملکرد کلاله شد و همچنین بطور معنی­ داری سبب افزایش میزان کلروفیل b و محتوی نسبی آب (RWC) شد. در هر دو شرایط آبیاری، با افزایش مقادیر کود زیستی، میزان کاروتنوئیدها بطور معنی­ داری افزایش یافت و در تمامی سطوح کود زیستی، کاربرد نانو کود آهن، نسبت به شرایط عدم کاربرد آن، سبب افزایش معنی دار کاروتنوئیدها شد. در شرایط آبیاری با شوری ۴۹/۴ دسی­ زیمنس بر متر و در سطوح صفر و ۵۰۰ کیلوگرم درهکتار کود زیستی، کاربرد نانو کود آهن، بطور معنی­ داری از افزایش پرولین جلوگیری و از نشت بیشتر الکترولیت­ها ممانعت کرد. درمجموع، درصورت آبیاری زعفران با آب شور، استفاده از کودهای زیستی و نانو کود آهن جهت بهبود خصوصیات فیزیولوژیک توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پرولین ، کاروتنوئیدها ، نشت الکترولیت ها ، عملکرد کلاله