جایگاه "علم حضوری" شیخ اشراق در فلسفه و کلام

سهروردی در این فکر است که دانش حقیقیی، و همچنین مبنای علم، امری هستی شناختی ( یعنی، حضور)، در مقابل امری معرفت شناختی است. دانش مساله ای است مستقیما مربوط به مساله ی وجود و هستی و نه یک مساله انتزاعی معرفت شناختی. به علاوه، از بحث سهروردی بر می آید که حصول یقین بستگی دارد به طبیعت مستقیم رابطه ی شناختی میان شناسنده و شناخته [ مدرک و مدرک]. عرفان به طور کلی، بدان گونه که در سنت دیرین،" حکمت خالده"، و مخصوصا در سنت صوفیه منعکس است، به سبب مستقیم بودن تجربه ی شناسنده از شناخته، به نظر سهروردی با دیگر سنتهای مربوط به کسب معرفت تفاوت دارد. به بیانی هستی شناختی، هر چه مقامات شناسنده بالاتر باشد، تجربه ی او قوی تر و مستقیم تر خواهد بود. سهروردی برای اثبات اینکه فقط ذات انسانی می تواند خود را از طریق حضور خود، که یک واقعیت است، بشناسد، سه گونه استدلال را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

علم حضوری ، شیخ اشراق ، فلسفه ، کلام