ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی بافت فرسوده شهری (نمونه موردی: محله انقلاب شهرستان بیرجند)

امروزه برای نیل به توسعه شهری و روستایی، ارزیابی وضعیت کاربری اراضی آن ضروری می باشد چرا که کاربری اراضی یکی از ابزارهای مدیریت شهری برای بهبود زندگی جوامع است. مدیریت شهری نیز بااختصاص کاربریها، توزیع مناسب آنها و توجه به دسترسی همگان به خدمات شهری در پی عدالت اجتماعی است. محدوده مورد مطالعه پژوهش حاضر محله انقلاب واقع در بافت فرسوده شهر بیرجند می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش، ترکیبی بوده و مطالعات اسنادی در بخش بررسی های پیشین و مبانی نظری موضوع، مطالعات و برداشت های میدانی در قسمت یافته ها پژوهشگر را در جهت تحقق هدف یاری رساندهاست. جهت بررسی کامل وضعیت کاربری اراضی در بخش کمی از روش بررسی شعاع عملکرد کاربری ها و بررسی تحقق پذیری سرانه های کاربری شهری و در بخش کیفی از روش بررسی ماتریس های چهارگانهاستفاده شده است. تولید نقشه ها در بستر نرم افزار AutoCad بوده و تحلیل و نتیجه گیری از یافته ها به صورت توصیفی بیان شده است. ارزیابی های کمی در دو بخش سرانه و شعاع عملکرد نشان می دهد بیشترینکمبود سرانه به ترتیب در کاربری های مذهبی ، فضای سبز و فرهنگی می باشد و مفیدترین شعاع عملکرد به ترتیب مربوط به کاربری های آموزشی، درمانی و تجاری است. در بررسی کیفی کاربری ها در خصوصسازگاری با توجه به محل استقرار آن ها در سطح محله، کاربری های مسکونی، تجاری، مذهبی و آموزشی بیشترین سازگاری را با یکدیگر داشته و از حیث مطلوبیت اغلب کاربری ها نسبت به محل استقرار آن ها دروضعیت نسبتا مطلوب تا کاملا نامطلوب قرار گرفته است، وابستگی در بین کاربری های مسکونی، فضای سبز، آموزشی و مذهبی و تجاری و فرهنگی نشان داده شده و ظرفیت کاربری های مستقر در محدوده متناسب باسطح محله بوده و ازاین نظر ظرفیت های محلی دچار کمبود خاصی نیست.

کلیدواژه ها:

ارزیابی کمی و کیفی ، کاربری اراضی ، بافت فرسوده ، بیرجند