بررسی ظرفیت کارآفرینی گردشگری فرهنگی در جامعه عشایر قشقایی ایران

کوچ نشینی کهن ترین شیوه زیست بشر است که پابرجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگترین جاذبه های این شیوه معیشت است . دیدنی های زندگی کوچ نشیی می تواند جذابیت های بسیاری برای گردشگران داخلی و خارجی داشته باشد و به صنعت گردشگری کشور کمک کند . اما امروزه تغییر نگرش در زندگی کوچ نشینی و عشایری، نبود فر صت های اقتصادی، مشکلات فرهنگی و زیست محیطی ، شکستن پیوندهای اجتماعی و مشکلات این نوع زندگی از یک طرف و رشد و توسعه کشور از سوی دیگر هر روز عرصه را بر کوچ نشنان تنگ تر و آنان را برای ادامه این شیوه زیستی دل زده می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ظرفیتهای کارآفرینی گردشگری قومی انجام شده است تا با شناسایی این ظرفیتها، زمینه ای برای بهره گیری از آنها در کارآفرینی و اشتغالزایی ، درآمدزایی و در نهایت فرصتی برای احیای آداب رسوم و بهبود وضعیت معیشت مردم عشایر قشقایی از طریق گردشگری قومی فراهم شود. این پژوهش به روش کیفی و با ا ستفاده از ابزارهای مصاحبه و مشاهده انجام شده ا ست . مصاحبه با یازده نفر از کارآفرینان گرد شگری عشایری به روش گلوله برفی انجام گرفت . مشاهده نیز از دو تیره عشایری گردشگرپذیر به صورت مشارکتی به عمل آمد. در نهایت نتایج تحلیل ها نشان داد که تمام اجزای زندگی عشایری ظرفیتی برای کار آفرینی گردشگری است . براساس نتایج مصاحبه ها، گرد شگری عشایری موجب اشتغالزایی ، احیای پوشاک، مهارتهای تولید سنتی و صنایع دستی می شود. اما مشاهدات نشان داد که گردشگری عشایری، بر خلاف انتظار موجب اشتغالزایی و کسب درآمد نشده و بر احیای پوشاک، صنایع دستی و تولیدات بومی تاثیر چندانی نداشته است .

کلیدواژه ها:

کارآفرینی گردشگری ، گردشگری فرهنگی ، گردشگری عشایری