تحلیل وضعیت تاب آوری در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران

تاب آوری شهری به توانایی یک سیستم شهری در حفظ یا بازگشت سریع به وضعیت مطلوب گذشته در برابر سوانح در جهت نیل به پایداری گفته می شود. پژوهش حاضر با هدف سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری در مناطق ۲۲ گانه تهران تدوین شده است . روش تحقیق توصیفی -تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است . دادهها از سالنامه آماری ۱۳۹۵ و شهرداری منطقه ۱۹ تهران گردآوری شده است . برای تجزیه وتحلیل دادهها از تکنیک Topsis و نرم افزار Topsis Solver استفاده شد. نتایج نشان می دهد که میزان تاب آوری کالبدی در منطقه ۵ و ۲ رتبه اول و دوم و منطقه ۱۵ پایین ترین رتبه را کسب کرده است . از لحاظ تابآوری اجتماعی -فرهنگی نیز منطقه ۱۹ رتبه اول و مناطق ۱۷، ۱۵ و ۱۸ پایین ترین رتبه را کسب نموده اند. میزان تابآوری اقتصادی در مناطق ۱، ۳،۶ و ۷ در بالاترین رتبه و در منطقه ۴ در پایین ترین رتبه قرار دارد. میزان تابآوری زیست محیطی در منطقه ۴ و ۱ در بالاترین رتبه و در مناطق ۱۰، ۷، ۱۱، ۱۷، ۸ و ۱۲ در پایین ترین رتبه قرار دارد. درنهایت ، شاخص های ۴ گانه (۴۳ متغیر) با یکدیگر ترکیب شده و تاب آوری بر این مبنا مورد محاسبه قرار گرفت . به طورکلی ، میزان تاب آوری شهری در نیمه شمالی تهران در برابر مخاطرات با توجه به کلیه ابعاد دارای مطلوبیت کافی است اما در مقابل مطلوبیت تاب آوری شهری در نیمه جنوبی در وضعیت ضعیفی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، تکنیک تاپسیس ، شهر تهران