نقش فرهنگ خانواده در سلامت و پایداری محله شهری (مورد پژوهی: محله های دستغیب و محمودیه مناطق ۹ و ۱ شهر تهران )

بخش مهمی از ناپایداری اجتماعات شهری، ناشی از نبود آگاهی های فردی و جمعی، ماهیت و سبک زندگی، ضعف ها و تناقضات فرهنگی در میان ساکنین شهر است. به منظور بهبود پایداری اجتماع های محله ای، آسیب شناسی فرهنگی- اجتماعی خانوارها و ساکنین آنها ضروری است. این پژوهش تطبیقی با هدف ارزیابی نقش فرهنگ فردی و عمومی در تندرستی ساکنین محله های شهری و در نهایت بهبود مولفه های پایداری آنها انجام شده است. در این مطالعه، دو اجتماع محلی: دستغیب در منطقه ۹ و محمودیه در منطقه ۱ شهر تهران انتخاب و بررسی شدند. پژوهش حاضر به شیوه کمی- میدانی و روش آن توصیفی - تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. شیوه نمونه گیری غیر احتمالی - سهمیه ای و حجم جامعه آماری در سطح خطای ۵ درصد به تعداد ۳۷۶ نفر انتخاب شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در محله محمودیه بین دو متغیر فرهنگ خانواده با سلامت و پایداری عمومی اجتماع محلی همبستگی مثبت وجود دارد ولی در محله دستغیب رابطه این دو متغیر معنادار نیست. در محله دستغیب، میان انجام فعالیت های فرهنگی و پایداری محله، همبستگی مثبت ولی در محله محمودیه که فعالیت فرهنگی خاصی از سوی ساکنین انجام نمی شود، بین نگرش، طرز تفکر و رفتار آگاهانه اعضای خانواده و سطح سلامت محله همبستگی مثبتی وجود دارد. به عبارت دیگر، تفاوت جغرافیایی مکان اجتماع محلی و فرهنگ ساکنین آن، بر سطح سلامت و پایداری ناشی از آن اثرگذار است و این تمایز ناشی از تفاوت سطح آگاهی فردی است و نه وجود تعاملات اجتماعی و انجام فعالیت های جمعی ساکنین.

کلیدواژه ها:

خانواده ، فرهنگ ، پایداری ، سلامت ، محله