عوامل موثر بر عدم گرایش معلمان به خودارتقائی در منطقه ی مهاباد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰

پژوهش حاضر به دنبال تعیین عوامل موثر بر عدم گرایش معلمان به خودارتقایی، از طریق نظرسنجی از آنان در دوره دوم متوسطه آموزش و پرورش میاندوآب بوده است. جامعه آماری تحقیق عبارت از کلیه معلمان این دوره در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۴۸۷ نفر بوده است. نمونه تحقیق ۲۱۷ نفر از معلمان بوده اند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه بر اساس حجم جامعه کرجسی و مورگان و با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است، پایایی پرسشنامه در اجرای آزمایشی ۸۷/۰ با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به دست آمده است و روایی آن توسط اساتید تائید شده است. نتایج آزمون T تک نمونه ای و فرید من نشان داد که هر چهار عامل مورد بررسی: تشویقهای مالی و ترفیع، چگونگی ارزیابی عملکرد، کیفیت دوره های آموزش ضمن خدمت، خلاقیت معلمان؛ و به ترتیب بر عدم گرایش معلمان به خود ارتقایی موثر می باشند.

کلیدواژه ها:

خودارتقایی معلمان ، تشویق های مالی و ترفیع ، چگونگی ارزیابی عملکرد ، کیفیت دوره های آموزش ضمن خدمت ، خلاقیت معلمان