ارزیابی اثربخشی مدیریت محلی با تاکید برشاخص های حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: منطقه ۲۰ شهر تهران)

سیاست ها و قواعدی که بر اساس آن شهرها اداره می شوند، تحت تاثیر گفتمان های حقوقی و سیاسی است و می تواند باعث ایجاد درگیری های سیاسی و حزبی شود. در زمینه چارچوب های قانونی، ابهامات حاکم بر حقوق شهروندی، برنامه ریزی تمایل به ایجاد نابرابری دارد و حکمروایی برای تضمین حاکمیت پایدار در فرآیند مدیریت کارآمد شهری ضروری است. این پژوهش ازلحاظ هدف، از نوع کاربردی می باشد که به روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی در چارچوب الگوی تحلیلی موردی انجام شده است. از تکنیک پیمایش و ابزار پرسشنامه و مصاحبه با جامعه دلفی استفاده شده است. حجم نمونه آماری با استفاده از نمونه گیری در دسترس، ۲۷ نفر متخصص با روش نمونه گیری هدفمند به انجام رسیده است. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی از نرم افزار Smart PLS جهت ارزیابی مدل مفهومی تحقیق استفاده شده است. همچنین از روش آینده پژوهی جهت تشریح پیشران های کلیدی و سناریوهای آینده از روش تحلیل ساختاری و متقاطع استفاده شده است. نتایج تحلیل ضرایب مسیر مربوط ابعاد موردبررسی نشان می دهد که شاخص عدالت دارای بالاترین تاثیر و بعدازآن به ترتیب شاخص های مسئولیت پذیری، اجتماع محوری، شفافیت، مشارکت، کارایی و اثربخشی، قانونمندی و سپس پاسخگویی کمترین تاثیر را بر ساختار مدیریت شهری منطقه ۲۰ دارد. در بخش دوم با شناسایی و تحلیل پیشران های اثرگذار و تدوین سناریوهای احتمالی، از مجموع ۲۳۷ وضعیت حاکم بر صفحه سناریو تعداد ۱۳۲ حالت و ۷۰/۵۵ درصد وضعیت مطلوب، تعداد ۶۴ حالت و ۲۷ درصد در حالت ایستا و تعداد ۴۱ حالت و ۳۰/۱۷ درصد وضعیت بحرانی را نشان می دهد. مطابق یافته ها، از میان ۱۵ سناریوی باورکردنی پیشروی حکمروایی مطلوب شهرری، تعداد ۹ سناریو با وضعیت مطلوب وجود دارد که شرایط نسبتا امیدوارکننده ای را در سطح مدیریت محلی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکمروایی خوب شهری ، مدل سازی معادلات ساختاری ، سناریو ، منطقه ۲۰ تهران