روایت پژوهش : مواجهه با دانش آموز دیرآموز

با توجه به ویژگی های دانش آموزان دیرآموز متخصصان تعلیم و تربیت عادی و استثنایی عموما بر این باورند که چون این قبیل دانش آموزان از نظر رشد ذهنی تفاوت کمی با دانش آموزان عادی دارند بهتر است در مدارس عادی و همراه سایر همسالان خود تحصیل کنند. در آموزش کودکان دیرآموز همواره باید سه اصل درگیری والدین ،آموزش فردی شده، و ارزیابی مستمر را مد نظر داشت . این کودکان هر چند که ممکن است در مهارتهای تحصیلی مانند خواندن و نوشتن در کلاس درس با مشکلاتی مواجه باشند ولی در بکارگیری این مهارتها در موقعیتهای عملی و اجتماعی با موفقیت بیشتری عمل می کنند . روایت پژوهی حاضر روایتی در مورد دانش اموز دیر آموزی است که در اثر یک حادثه در کودکی دچار لکنت زبان و دیر آموز شدن، شده است که معلم های سال های اول و دوم ابتدایی وقت کافی برای او نمی گذاشتند و با تلاش های معلم سال سوم ابتدایی که داستان هم از زاویه ی دید او نوشته شده است این دانش آموز پیشرفت می کند و می تواند به همسالانش برسد.در این پژوهش ، نقش معلم در پیشرفت دانش آموز نشان داده شد ، همانطور که در قسمتی از روایت ها گفته شد دوره ی ابتدایی دوره ی حساسی است و اگر اختلالی در این دوره شناخته و مورد بررسی و حل قرار گیرد از بسیاری از مشکلات فرد در آینده جلوگیری می شود .از آنجایی که دوران کودکی ، دوران شکل گیری و زمینه ساز اعتماد به نفس در سنین بالاتر است ؛ لذا خانواده ها ،معلمان و اطرافیان باید در این راه به کودک کمک کنند تا کودک بتواند توانایی هایی های خود را ارتقا دهد .

کلیدواژه ها:

کودک ، دیرآموز ، یادگیری ، لکنت زبان ، اعتماد به نفس