تعلیم و تربیت دینی -اسلامی دانش آموزان

تعلیم و تربیت را در شیوههای تعلیمی و تربیتی نیز می توان دوگانه و متفاوت دریافت . رهیافت روشن تر به این تفاوت، با نگاه از منظر برونزا بودن تمامی گونه های علم و دانش ان سانها و درونزایی تعلیم و تزکیه می سر ا ست ؛ بدین معنا که تقسیم دانش بر دو گونه ضروری و اکتسابی و تعیین مصادیق هر یک ، از دیر زمان جای گفتگو و معرکه آرای اندیشمندان و فیلسوفان مسلمان و غیر مسلمان بوده است . لکن پژوهنده در آیات قرآنی ، به سهولت می تواند دریابد که تعلیم و فراگیری دانش ، فرآیندی ا ست که از بیرون به ان سان تزریق می شود. این ساز و کار و قانونمندی ، حتی شامل آنچه که خودآگاهی پیامبرانه نامیده می شود و نیز آگاهی های پیشینی و معرفت های فطری انسان نیز می شود، زیرا آن دو، عطیه و موهبتی از ورای خواست و اراده انسان معرفی می گردد که در قلب نبی سرازیر و یا به وسیله آموزگار غیبی بدو آموخته می شود. معرفت های پی شینی ان سانها نیز دان سته هایی ا ست که از ورای وجود او به نهاد آدمیان راه یافته و به ودیعت گذاشته شده است . این دگرآموزی را حتی درباره فرشتگان نیز می توان دید. به هر روی ، در قرآن کریم موردی را نمی توان سراغ گرفت که دانش و معرفت حصولی نامیده شود و نه اکتسابی .

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، اسلام ، مسلمان