اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر انعطافپذیری شناختی و استرس ادراک شده در همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

توافق نسبتا گسترده ای وجود دارد که علائم استرس پس از سانحه جانبازان ممکن است منجر به آسیب روانی در بین همسرانشان شود. با این حال دانش محدودی در خصوص به کارگیری و بررسی مداخلات درمانی کارآمد در این گروه وجود دارد. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن اگاهی بر انعطاف پذیری شناختی و استرس ادراک شده در همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون دو گروهی (گروه آزمایش و گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل همه همسران جانبازان شهر تهران در سال ۱۴۰۱بود. از بین آنها ۳۰ نفر داوطلب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه های آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه انعطافپذیری شناختی (دنیس و وندروال، (۲۰۱۰ و استرس ادراک شده (کوهن و همکاران، (۱۹۸۳ بود. گروه آزمایش مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را به مدت هشت جلسه (هر هفته دو جلسه ۶۰ دقیقهای) دریافت کرد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. یافته ها نشان داد تاثیر مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود سطح انعطاف پذیری شناختی (p<۰/۰۰۱) و کاهش سطح استرس ادراک شده (p<۰/۰۰۱) در افراد گروه آزمایش معنادار بود . براین اساس شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می-تواند به عنوان یک مداخله کارآمد در کاهش مشکلات روانشناختی همسران جانبازان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، انعطاف پذیری شناختی ، استرس ادراک شده ، استرس پس از سانحه ، جانباز.