اثر بخشی رواندرمانی مثبت گرا بر رشد پس آسیبی و حوزه های پنچ گانه آن در افراد بهبود یافته از بیماری کرونا

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا به شیوه گروه ی بر رشد پس آسیبی و حوزه های پنچ گانه آن در بهبود یافتگان از کرونا انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری افراد بهبود یافته از بیماری کرونا در سال ۱۳۹۹ ساکن در شهر اهواز بودند، که ۳۰نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه گواه(۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار سنجش پرسشنامه پرسشنامه رشد پس آسیبی تدسکی بود. ابتدا پرسشنامه به صورت پیش آزمون اجرا شد، سپس مداخله رواندرمانی مثبت گرا برای گروه آزمایش در۱۴جلسه نود دقیقه ای، هر هفته یک جلسه از طریق پیام رسان واتس آپ برگزار گردید. در پایان دوره شرکت کنندگان دوباره با استفاده ازمقیاس رشد پس آسیبی تدسکی و کالهون مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با آزمون های تحلیل کوواریانس با نرم افزارspss -۲۵تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله رواندرمانی مثبت گرا در مولفه های امکانهای تازه، ارتباط با دیگران و ارزش زندگی از متغیر رشد پس آسیبی تاثیر دارد((P<۰/۰۱ و روان درمانی مثبت گرا منجر به افزایش این متغیرها در افراد بهبود یافته از کرونا شده است ولی در دو مولفه تحول معنوی و توانمندیهای شخصی موثر نبود. نتیجه گیری: مداخله رواندرمانی مثبت گرا بر افزایش رشد پس آسیبی از طریق بهبود سه مولفه امکانهای تازه، ارتباط با دیگران و ارزش زندگی آن، در بهبود یافتگان ازکرونا موثر است و به عنوان مداخله ای موثر برای مساعدت به بهبود یافتگان از کرونا پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت گرا ، رشد پس آسیبی ، حوزه های رشد پس آسیبی ، کرونا.