بررسی بن مایه ها و حوادث اسطوره ای و کهن الگوهای مرتبط با معشوق در منظومه غنایی ویس و رامین

اسطوره­ها، داستان­های راست و مقدس­اند که در دوران ازلی، متناسب با شرایط جامعه در دوران های مختلف، به گونه­ای نمادین  و تخیلی به انحای گوناگون رواج می­یابند؛ بنابراین می­توان آثار و علائم بن مایه­های اسطوره ای را علاوه بر متون حماسی و دینی، در منظومه­های غنایی نیز مشاهده نمود. یکی از منظومه های عاشقانه قرن پنجم، منظومه ویس و رامین اثر فخرالدین اسعد گرگانی است که سرشار از بن مایه های اسطوره ای است. نویسنده در این پژوهش به شیوه توصیفی – تحلیلی و ابزار کتاب خانه ای درصدد آن است تا به بررسی بن مایه ها و حوادث اسطوره ای مرتبط با معشوق با نظر به ویژگی تطبیق پذیری، تکرارشوندگی و معناافزایی در روند داستان بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که کدام یک از بن مایه­های اساطیری توانسته­اند در منظومه عاشقانه ویس و رامین، مرتبط با معشوق، مجال حضور و تجلی یابند؟ و چگونه این بن مایه­ها با توجه به محتوا و ساختار ویژه منظومه ویس و رامین، تحول یافته­اند؟ نتایج پژوهش حاکی از آن است که در روایت و پیرنگ داستان ویس و رامین و یا الگوی حوادث به رویدادها و حوادث اساطیری همچون همچون آیین وصال، بالارفتن از مکانی خاص، باکره بودن، پایین آمدن از مکانی خاص، آزمون تشرف و سحر و جادو و مفاهیمی که با باورها و آیین های اساطیری پیوند دارند و در شکل گیری رویدادها نقش موثری ایفا نموده اند؛ اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

اسطوره ، ادبیات غنایی ، کهن الگو ، معشوق ، ویس و رامین