اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی پس شرطی سازی ایسکمی بر ضایعات ناشی از ایسکمی- پرفیوژن مجدد کبد موش صحرایی
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات دامپزشکی، دوره: 78، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 112
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JVR-78-3_006
تاریخ نمایه سازی: 3 مهر 1402
چکیده مقاله:
زمینه مطالعه: آسیب ناشی از ایسکمی _ پرفیوژن مجدد باعث تغییرات عمده در عملکرد اعضا ی بدن از جمله کبد می شود. مطالعات نشان داده که پس شرطی سازی ایسکمی یک عضو، قادر به حفاظت آن در برابر آسیب های ناشی از ایسکمی _ پرفیوژن مجدد است.هدف: بررسی اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی پس شرطی سازی ایسکمی بر ضایعات ناشی از ایسکمی _ پرفیوژن مجدد کبد موش صحرایی که از طریق ۴ سیکل ۳۰ ثانیه ای متناوب ایسکمی و پرفیوژن مجدد، قبل از خونرسانی مجدد طولانی مدت، انجام شد.روشکار: پانزده سر موش صحرایی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند که شامل: ۱) گروه کنترل جراحی، ۲) گروه Ischemia Reperfusion (IR) که کبد آن ها در معرض یک ساعت ایسکمی و ۲۴ ساعت پرفیوژن مجدد قرار داشت و ۳) گروه Ischemic post conditioning (IR+IPO) که همانند گروه دوم تحت عمل قرار گرفتند، با این تفاوت که قبل از پرفیوژن طولانی با القاء ۴ دوره ۳۰ ثانیه ای متناوب از ایسکمی و پرفیوژن مجدد، در معرض پس شرطی سازی قرار گرفتند. تغییرات ایجاد شده ناشی از با ایسکمی- پرفیوژن مجدد و اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی پس شرطی سازی ایسکمی، با اندازه گیری سطح سرمی اینترلوکین- ۶، مالون دی آلدهید (MDA) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)، مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: پس شرطی سازی ایسکمی سبب تقویت اثرات آنتی اکسیدانی و کاهش التهاب ناشی از ایسکمی _ پرفیوژن مجدد در کبد شد. به طوری که سطح سرمی اینترلوکین _ ۶ ( از۴/۱۲۶ ± ۴/۳۹۴ به ۰۷/۲۹ ± ۴/۱۲۴ پیکوگرم در میلی لیتر) و مالون دی آلدهید بافتی (از ۵۳/۷۶± ۴/۴۳۱ به ۷۷/۲۵ ± ۲/۲۰۷ نانومول در گرم) را در مقایسه با گروه تحت ایسکمی _ پرفیوژن مجدد کاهش داده و تقریبا به سطح گروه کنترل جراحی برگرداند (۰۰۱/۰P<). همچنین سطح ظرفیت تام آنتی اکسیدانی کبد را به طور معنی داری از ۸۷/۱ ± ۵۸/۱۱ میلی مول در میلی گرم (در گروه ایسکمی _ پرفیوژن مجدد) به ۵۱/۲±۵۳/۱۷ میلی مول در میلی گرم (در گروه پس شرطی سازی ایسکمی) بهبود بخشید (۰۱/۰P<).نتیجهگیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که اثر محافظتی پس شرطی سازی در برابر آسیب ناشی از ایسکمی _ پرفیوژن مجدد، ممکن است به دلیل کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ندا قاسمی پور افشار
دانش آموخته دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
حسینعلی عرب
گروه علوم زیستی مقایسهای، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
اکرم وطن نژاد
گروه علوم زیستی مقایسهای، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
قربانگل اصحابی
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
علی اکبر گلابچی فر
گروه علوم زیستی مقایسهای، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :