ارزیابی خسارت مورد انتظار سیلاب (منطقه مورد مطالعه: بازه ای از رودخانه شور واقع در حوضه آبریز هلیل رود)

تحلیل ریسک سیلاب ابزار اساسی برای طرح ریزی و مدیریت سیلاب است. معمولا تحلیل ریسک بر مبنای خسارت مورد انتظار سالیانه (EAD) انجام می شود. میزان خسارت مورد انتظار سالیانه یک شاخص مناسب برای بیان خسارت است که می تواند در برنامه ریزی و مدیریت سیل و توسعه و ایمنی محدوده در خطر مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق پارامتر مذکور بر اساس مدل سازی هیدرولوژیکی- هیدرولیکی و بر اساس دبی حداکثر لحظه ای و دبی حداکثر روزانه برآورد شده است. تحلیل فراوانی سیل، برآورد ژئومتری بر مبنای GIS، مدل سازی هیدرولیکی HEC-RAS جهت برآورد خسارت مورد انتظار سالیانه انجام شده است. روند انجام کار در این تحقیق و الگوریتم آن، در مدیریت سیلاب و تصمیم گیری برای روش کنترل و مدیریت سیل، ضروری است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش دوره بازگشت سیل در بازه مورد مطالعه، محدوده متاثر از سیل تا دوره بازگشت ۱۰۰ سال افزایش قابل توجهی دارد و پس از آن چندان متاثر از دوره بازگشت قرار نمی گیرد. به عنوان مثال تفاوت محدوده سیل گیری برای دوره بازگشت ۱۰۰ سال در مقایسه با ۵۰۰ سال، تنها %۷/۵ کمتر بر اساس دبی حداکثر روزانه و %۱۵ کمتر بر اساس دبی حداکثر لحظه ای است. میزان خسارت مورد انتظار سالیانه بر اساس تحلیل دبی حداکثر روزانه و دبی حداکثر لحظه ای به ترتیب ۱۰/۲۵ و ۱۱/۶ درصد است. این اعداد بیانگر کم بودن خسارت سالیانه سیل در این منطقه است و اجرای طرح های مهندسی سخت برای کنترل سیل چندان توجیه ‎پذیر نیست.

کلیدواژه ها:

تحلیل ریسک ، مدل هیدرولوژیکی- هیدرولیکی ، سیلاب ، منابع آب