مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی ساختاری بر عدالت زناشویی و راهبردهای حفظ رابطه در زوجین متعارض

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و مقایسه آن با زوج درمانی ساختاری بر عدالت زناشویی و راهبردهای حفظ رابطه در زوجین متعارض بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری دوماهه بود؛ جامعه آماری پژوهش حاضر ۲۰۵ زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در شش ماهه آخر سال ۱۳۹۹ بود که پس از غربالگری با پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی (۱۳۸۷)، ۶۰ زوجی که از نقطه برش ۱۵۰ نمره بیشتری گرفته بودند به شیوه در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های عدالت زناشویی و راهبردهای حفظ رابطه استنفورد، داینتون و هاس (۲۰۰۰) پاسخ دادند و در گروه های آزمایشی زوج درمانی هیجان مدار (۱۰ زوج)، گروه آزمایشی زوج درمانی ساختاری (۱۰ زوج) و گروه گواه (۱۰ زوج) به صورت تصادفی جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله زوج درمانی هیجان مدار جانسون (۲۰۰۴) و زوج درمانی  ساختاری مینوچین (۱۹۷۴) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از واریانس مختلط اندازه های مکرر تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد زوج درمانی هیجان مدار (۹۷/۸=F و ۰۰۵/۰=P) و زوج درمانی ساختاری (۰۴/۱۰=F و ۰۰۳/۰=P)  برافزایش عدالت زناشویی و زوج درمانی هیجان مدار (۶۰/۵۹=F و ۰۰۱/۰=P) و زوج درمانی ساختاری (۲۹/۱۹=F و ۰۰۱/۰=P) بر راهبردهای حفظ رابطه در زوجین متعارض موثر است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بود؛ نتایج آزمون تعقیبی نیز نشان داد که تفاوت بین دو گروه زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی ساختاری در متغیرهای عدالت زناشویی و راهبردهای حفظ رابطه معنادار نیست. نتیجه گیری: یافته­ها شواهدی را پیشنهاد می کند که مداخله زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی ساختاری برای افزایش عدالت زناشویی و راهبردهای حفظ رابطه در همسران دچار تعارض زناشویی روش مناسبی است.

کلیدواژه ها:

تعارض ، زوج درمانی ، هیجان مدار ، ساختاری ، عدالت زناشویی ، راهبردهای حفظ رابطه