مروری بر حکمرانی ترکیبی

توسعه بخش دولتی در چند دهه اخیر اغلب در قالب یک تغییر کم و بیش خطی از مدیریت دولتی سنتی، از طریق مدیریت عمومی جدید، به سمت حکمرانی عمومی جدید توصیف می شود. به طور فزاینده ای، محققان حکومت داری این دیدگاه را زیر سوال می برند و به پیدایش حکمرانی ترکیبی اشاره می کنند. در برخورد با پیچیدگی های مشکلات اجتماعی کنونی و تقاضای بالای تحمیل شده بر ارائه خدمات عمومی، دولت ها به طور فزاینده ای روش های مختلف حاکمیتی را با هم ترکیب می کنند و به دنبال ترکیب نقاط قوت خود هستند. این مقاله بر ترکیبی هوشمند متمرکز است، ترتیبات ترکیبی که به عنوان اصلاحات جامع از طریق یک طراحی بزرگ در نظر گرفته نشده است، بلکه روی شیوه های حکمرانی جدید، مبتکرانه و سفارشی است که تلاش می کند با ترکیب و پل زدن ابزارها و منطق های جدید و از قبل موجود، با پیچیدگی ها در چارچوب حاکمیت موجود مقابله کند. اگرچه این ممکن است مستلزم استفاده فشرده از داده ها و فناوری های اطلاعاتی جدید (مانند رسانه های اجتماعی) باشد، اما «هوشمند» در این زمینه در وهله اول به ترکیب منطق های مختلف و حالت های هماهنگی اشاره دارد. این شیوه های حکمرانی جدید هوشمند هستند زیرا ترکیبی هستند. از این رو مفهوم ترکیبی، هوشمند است. این مفهوم حاکی از جاه طلبی ها برای تحقق راه حل های موثر، کارآمد و مشروع حکومتی است که با پیچیدگی ها و پویایی های جامعه کنونی سروکار دارد.اگرچه ترکیبی هوشمند سعی می کند از معایب حالت های حاکمیتی موجود عبور کند، اما هدف آن صرفا تحقق راه حل های سریع نیست. بلکه تحقق راه حل ها و خدمات عمومی را هدف قرار می دهد که پایدار بوده و اعتماد نهادی و انعطاف پذیری ساختارهای حاکمیتی و جامعه را در کل افزایش می دهد. هدف این کتاب بررسی ماهیت، پویایی و اثرات ترتیبات حکمرانی ترکیبی هوشمند جدید است تا دانش و درک خود را از این روش های جدید حکومت افزایش دهیم و در نتیجه به تئوری و عمل کمک کنیم.

کلیدواژه ها:

حکمرانی ترکیبی ، ترکیبی هوشمند.