نقش و سیمای جانوران در تصویرآفرینی های اشعار خاقانی شروانی (با رویکردروانشناسی نارسیسیسم)

خاقانی شروانی شاعر توانای قرن ششم، یکی از مشهورترین قصیده سرایان ادبیات فارسی به شمارمی رود؛ ویژگی های خاص منش و شخصیت وی مانند غرور و مناعت طبع، همواره توجه منتقدان وپژوهشگران حوزه ی زبان و ادبیات فارسی را به سوی خود معطوف نموده است. سیمای جانوران خاصدر دیوان وی، بازتاب جالب توجهی داشته است. هدف پژوهش پیش رو، بررسی کیفیت و کمیت بازتابابعاد شخصیتی این شاعر بزرگ بر نحوه ی تصویرآفرینی های وی در حوزهی جانوران است. روشپژوهشی مقاله ی حاضر از نوع نظری و کتابخانه ای می باشد. در پایان پژوهش این نتیجه حاصل می شودکه احوالات درونی شاعر و نویسنده، به صورت خودآگاه و ناخودآگاه بر تولیدات ادبی و هنری وی تاثیرمی گذارد. غرور، عصیانگری، سیادت طلبی و دیگر ابعاد شخصیتی خاقانی در نحوه ی تصویرپردازی هایوی از جانوران خاص و قدرتمند، بازتاب داشته است. نوع استفاده ی شاعر از صورخیال (تشبیهات واستعارات و کنایات و...)، برآمده از ویژگی های روحی و شخصیتی وی است.

کلیدواژه ها:

خاقانی ، تصویرسازی ، جانوران ، مناعت طبع ، نارسیسیسم