بررسی چالش های مصرف شیر گاو در طب سنتی و مدرن

شیر گاو دارای باارزش ترین ریزمغذی هاست و از دوران سنگی، منبع انرژی انسان بوده و در متون علمی به عنوان کامل ترین ماده غذایی از آن نام برده شده است؛ اما در سال های اخیر تصوراتی دال بر خطر مصرف شیر شکل گرفته که در این مطالعه مروری به بررسی دیدگاه های طب سنتی ایرانی در خصوص شیر گاو و بررسی تطبیقی با مطالعات امروزی پرداخته ایم. در طب ایرانی، شیر گاو دارای طبیعت معتدل به سمت گرمی است و مرکب از سه جزء پنیری، چربی و آبی می باشد و مناسب ترین شیر برای تغذیه انسان به خصوص کودکان و افراد پیر است. همچنین نافع زخم های داخلی و روده ها بوده و در درمان برخی بیماری ها ازجمله یبوست و بیماری های پوستی، ریوی، وسواس، فراموشی و آتروفی مغز کاربرد دارد و در تسکین دردها و درمان نازایی بسیار سودمند است. امروزه در مطالعات بسیاری اثر مصرف شیر گاو، در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی، بیماری های متابولیک، دیابت، پوکی استخوان و حتی برخی سرطان ها به اثبات رسیده است. نتایج این مطالعه نشان داد که ترکیبات و برخی خواص پیشگیری کننده و درمانی شیر گاو، که در مطالعات نوین به اثبات رسیده، در متون طب سنتی نیز به آنها اشاره شده و از طرفی به نظر می رسد، علت دریافت های متعدد در مورد مصرف شیر گاو، عدم توجه به تفاوت های ژنتیکی و نیازهای فیزیولوژیک و اجتماعی انسان ها و تعادل و تعامل بین مواد مغذی است.

کلیدواژه ها:

طب ایرانی ، شیر ، علوم تغذیه