عفاف وحجاب در مدارس

مدارس، مراکز تعلیم و تربیت و تزکیه اند. آموزش عملی احکام دینی، بخشی از وظایف معلم و دانش آموزن را تشکیل می دهد. توصیه، بدون تعلیم و تربیت، پوشش دینی را به دستوری خشک و تحمیلی مبدل می سازد، ولی توصیه ی همراه با معرفت، پذیرش آن را آسان می کند. معرفت به حجاب، ضامن اجرا و دوام آن است. آنگاه که پوشش دینی در محیط های اجتماعی و پس از پایان تحصیلات، به شکل فرهنگ پذیرفته شده درآید، رسمیت علمی پیدا می کند. «اساتید و بزرگان تعلیم و تربیت و فرهیختگان بر این باورند، بال های ترقی یک جامعه ،خانواده و سپس نظام تعلیم و تربیت است. آن ها معتقدند اگر هر دوی آن ها قوی و هماهنگ عمل کنند، هدف متعالی تربیت انسانی متمدن، متعهد و متفکر در سایه سار مبانی اسلامی تحقق می یابد.برای قوی عمل کردن این دو نهاد موثر در امر تربیت می بایست نگاه به خانواده و آموزش و پرورش تغییری راهبردی پیدا کند و تمامی دستگاه ها در خدمت این دو نهاد موثر قرار گیرند.داشتن نگاه کلان به مولفه های فرهنگی و راه های نهادینه نمودن آن ها از جمله موضوع حجاب و عفاف یکی از مهم ترین چالش های موجود در نظام فکری و فرهنگی است.در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی نقش مدارس در ترویج و گسترش حجاب عفاف پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که لازمه حفظ حجاب در جامعه، نهادینه کردن و به باور تبدیل شدن این اصل در میان جوانان و دانش آموزان است. والدین و فرهنگیان از مهم ترین الگوهای دانش آموزان در انتخاب نوع پوشش هستند. باورهای دینی از جمله عفاف و حجاب در خانواده شکل می گیرد و در مدرسه استمرار می یابد و برهمین اساس خانواده و مدرسه باید مرکز توجه فعالیت های فرهنگی قرار گیرد. فعالیت های علمی، فرهنگی و هنری از مهمترین راهکارهای ارائه شده برای ترویج حجاب و عفاف در سطح مدارس می باشد.

کلیدواژه ها:

عفاف ، حجاب ، دانش آموزان ، مدارس