نقش سرمایه های اجتماعی در استمرار پویایی بازارهای تاریخی ایران(مطالعه موردی بازار تاریخی تبریز)

بازارهای تاریخی ایران، نمونه ای جامع از فرهنگ بومی ایرانی را به نمایش می گذارند و سرمایه اجتماعی این بازارها را می توان در ابعاد فرهنگی و مذهبی ، اجتماعی ، اقتصادی ، تاریخی ، معنایی و فضایی بررسی نمود. بازارهای تاریخی از الگوها و کیفیت های محیطی مطلوبی در فضاها، سنت های داد و ستد و رویدادها برخوردارند که محمل سرمایه های اجتماعی غنی و پویایی در گذر زمان بوده اند. امری که با احداث پاساژها و مراکز خرید معاصر با سبک های غیربومی مورد تضعیف واقع شده است . این مقاله با هدف تبیین ابعاد و کیفیت های سرمایه اجتماعی در بازارهای تاریخی و نمونه موردی بازار تاریخی تبریز انجام می شود، که با استفاده از روش تحقیق تحلیلی -اسنادی و پیمایش میدانی انجام می شود. بازارهای تاریخی با برخورداری از الگوهای ارزشمند در ساختار و اجزاء سنت های بومی در فضاهایی همچون راسته ، تیمچه ، سرا، دالان و مسجد، مجموعه عظیمی از سرمایه اجماعی را با خود در گذر زمان حمل می نماید. سرمایه اجتماعی در بازار تبریز بر اساس پایه اقتصادی ، سیستم فضایی و کالبدی حجرهای ؛ فرهنگ ایرانی - اسلامی (درهم تنیدگی و انسجام نظم اجتماعی ، فرهنگی اقتصادی و کالبدی ؛ مرکزیت مساجد و مراجعه کسبه و مراجعین برای ادای نماز؛ برگزاری مراسمات فرهنگ و مذهبی در جشن ها، عزاداری ؛ اعتقادات دینی ؛ همیاری نیازمندان؛ روابط همسایگی مستحکم ) ااستوار است .

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، زمینه های فرهنگی و اجتماعی ، استمرار پویایی ، بازار تاریخی تبریز.