رابطه موسیقی رمانتیک و ایده منطق از دیدگاه هگل

بحث درباره هنر رمانتیک نزد فیلسوفان بسیار چالش برانگیز بوده است. هگل به عنوان فیلسوف و متفکر ایدئالیسم آلمانی از زمانی که با رهیافت خاص خود به تحلیل هنر رمانتیک پرداخت تاکنون همواره نکته گیری های ژرفش، اندیشمندان پس از او را به تامل واداشته است. هگل به واسطه کتاب «پدیدارشناسی روح» و «علم منطق» مشهور شده است، و متن مستقلی در مورد زیبایی شناسی به طبع نیاورده است، اما این به این معنا نیست، که او در چارچوب نظام فکری اش به هنر و زیبایی بی توجه بوده است. درواقع نظریه زیبایی شناسی هگل از قلب نظام فلسفی اش ناشی می-شود. مسئله اصلی هگل رابطه نامتناهی و متناهی است. روش هگل برای حل این مسئله روش دیالکتیک است. این روش خصوصیاتی دارد. از جمله اینکه دینامیک و پویا است. به نظر او در کل عالم حیات این روش برقرار است. از دید هگل این پویایی در یکی از شاخه های هنر رمانتیک یعنی موسیقی دیده می شود. موسیقی هم مانند ایده منطق هگل انتزاعی است. یکی از راه هایی که هگل سعی می کند حرکت اندیشه موجود در منطق را شرح دهد بهره گیری از مثال موسیقی است، زیرا واجد آن ویژگی است که هگل می خواهد. این مقاله اشاراتی است به رابطه ای که بین موسیقی و ایده منطق وجود دارد. نگارنده در این پژوهش سعی دارد با روش توصیفی- تحلیلی به این رابطه بپردازد.

کلیدواژه ها:

ایده منطق ، روش دیالکتیکی ، منطق ، موسیقی ، هگل ، هنر رمانتیک