بررسی روند فرونشست دشت اصفهان با استفاده از تکنیک تداخل سنجی تفریقی راداری

در تحقیق حاضر، جهت بررسی رخداد پدیده فرونشست زمین در دشت اصفهان، از نرم افزار اسنپ ۸ و تکنیک تداخل سنجی تفریقی راداری استفاده گردید. به همین منظور، پس از پردازش تصاویر سنتینل-۱، نقشه های نرخ و شدت فرونشست در بازه زمانی ۱۳۹۸-۱۳۹۴، تهیه شدند. همچنین تغییرات سطح ایستابی آب زیرزمینی در بازه زمانی ۱۳۹۷-۱۳۸۱، به عنوان یکی از عوامل ژئودوتیک موثر بر فرونشست، برای تطابق با نقاطی که دارای فرونشست هستند، موردبررسی قرار گرفت. در ادامه خروجی نرم افزار اسنپ با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (ArcGIS۱۰.۸)، با لایه های کاربری اراضی و متوسط تغییرات سطح ایستابی، موردمطالعه قرار گرفتند و نقشه های میانگین تغییرات فرونشست، افت آب زیرزمینی، انحراف معیار و زمان وقوع بیشترین مقدار فرونشست تهیه گردید. نتایج نشان داد، مناطق دارای افت آب زیرزمینی با کاربری شهری، راه و جاده سازی و اراضی کشاورزی دارای فرونشست با نرخ حداکثری ۸/۲۰-۲/۱۴ سانتی متر در سال های ۱۳۹۸-۱۳۹۷، هستند. متوسط تغییرات، بیانگر بیشینه فرونشست ۶/۹ سانتی متر در سال، در راستای خط دید ماهواره، در منطقه شهری است. همچنین تحلیل های مکانی مخاطرات فرونشست در نقاط استراتژیک نشان داد که منطقه مطالعاتی نیازمند ارائه هشدارهای لازم جهت رخداد بحران فرونشست در ابعادی وسیع تر در آینده است.

کلیدواژه ها:

فرونشست ، دشت اصفهان ، سنتینل-۱ ، سیستم اطلاعات مکانی ، کاربری اراضی