طراحی سناریوی توسعه ورزش سه گانه در ایران

تحقیق پیش رو با هدف کلی طراحی سناریوی توسعه ورزش سه گانه در ایران انجام گرفت.روش تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و بنیادی، روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی، از لحاظ استراتژی آمیخته متوالی اکتشافی (کیفی- کمی) و از لحاظ جمع آوری داده به صورت میدانی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه خبرگان ورزش سه گانه و اساتید مدیریت ورزشی، مدیران فدراسیون سه گانه و هیات های استانی سه گانه تشکیل می دهد. نمونه گیری در بخش کیفی به روش هدفمند و در بخش کمی به صورت تصادفی ساده بود. حجم نمونه در بخش کیفی با توجه به زمان رسیدن به اشباع اطلاعاتی تعیین و در بخش کمی با توجه به جدول کوکران حجم نمونه (۷۳ نفر) تعیین شد. ابزار تحقیق در بخش کیفی شامل مصاحبه های ساختار یافته و در بخش کمی، پرسشنامه حاصل از بخش کیفی بود که در قالب طیف ۵ ارزشی لیکرت تنظیم شده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی تائید شده و برای روایی سازه آن نیز از تحلیل عاملی استفاده شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی بر روی ۳۰ نفر از اعضای جامعه و محاسبه آلفای کرونباخ تائید شد. در نهایت به منظور تجزیه وتحلیل داده های گردآوری شده، جهت شناسایی موامل و مولفه های پیشران های توسعه ورزش سه گانه از تحلیل عاملی اکتشافی و برای اولویت بندی پیشران های شناسایی شده از آزمون فریدمن با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ استفاده شد. مدل پیشران های توسعه ورزش سه گانه در ایران متشکل از ۹ عامل تحول فرایندهای مدیریتی، توجه رسانه ها، فرایند استعدادیابی، همگانی شدن ورزش سه گانه، تجهیزات و زیرساخت ها، نیروی انسانی، عوامل اقتصادی و سیاسی، عوامل ساختاری و در نهایت فرایندهای کسب قهرمانی است که با توجه به نتیجه آزمون فریدمن مبنی بر اولویت معنادار میان آن ها، به نظر می رسد که مهمترین عوامل را «تحول فرایندهای مدیریتی» و «نیروی انسانی» تشکیل می دهد. مدل سناریوهای امکانپذیر، محتمل و دلخواه توسعه ورزش سه گانه کشور می تواند به عنوان چراغ راهنمای مناسبی برای مسئولین این فدراسیون و هیات های استانی عمل نماید.

کلیدواژه ها:

طراحی سناریو توسعه ، ورزش سه گانه ، فدراسیون سه گانه ایران