تحلیل نقش میانجی مدیریت دانش در تاثیر یادگیری سازمانی بر قابلیت نوآوری شرکت توزیع برق مشهد

با شکل گیری محیط های رقابتی، تنها سازمان هایی می توانند به فعالیت خود ادامه دهند که عملکرد خود را در قابلیت های مهمسازمانی مانند نوآوری تقویت کنند. شرایط پویای محیطی منجر شده است که قابلیت نوآوری به سرعت رشد کرده و بخش قابلتوجهی از سهم بازار را در رشد اقتصاد به همراه داشته باشد. نوآور بودن به سازمان در برخورد با محیط پویای خارجی کمک میکند، که با پیچیدگی و تغییراتی که به سرعت در حال افزایش است مقابله کند. در چنین شرایطی شرکت هایی که قابلیت نوآوریدارند، قادرند که به چالشها سریع تر پاسخ داده، محصولات و خدمات جدیدتری را استخراج کنند و فرصت های بهتری نسبت بهسازمان هایی که فاقد نوآوری هستند، به دست آورند. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر یادگیری سازمانی بر قابلیت های نوآوری بانقش میانجی مدیریت دانش انجام شده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع، توصیفی – پیمایشی است. جامعهآماری تحقیق کارکنان ستادی شرکت توزیع برق استان خراسان رضوی به تعداد ۲۲۲ نفر بودند. برای تعیین حجم نمونه از فرمولکوکران استفاده شده که براساس اندازه جامعه آماری، ۱۴۱ نمونه به روش غیراحتمالی در دسترس انتخاب شده است. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد بوده که روایی سازه با روش تحلیل بارهای عاملی و پایایی آن با آلفای کرونباخ و ضریبپایایی ترکیبی بررسی و تایید شده است. برای بررسی فرضیه ها از مدلیابی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس ۳استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد تاثیر مدیریت دانش و یادگیری سازمانی بر قابلیت های نوآوری مثبت ومعنادار است. همچنین تاثیر مثبت یادگیری سازمانی بر مدیریت دانش نیز تایید شده است. در این تحقیق نقش میانجی مدیریتدانش تایید گردیده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، مدیریت دانش ، قابلیت نوآوری