مقایسه دو رژیم دارویی میزوپروستول ۶ و ۱۲ ساعته واژینال در ختم بارداری سه ماهه دوم

زمینه و هدف: پیشرفتهای موجود در زمینه تشخیص زودرس ناهنجاری جنینی و بیماریهای تهدیدکننده حیات مادر، باعث افزایش میزان ختم بارداری سهماهه دوم شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تجویز میزوپروستول واژینال هر ۶ ساعت یا ۱۲ ساعت برای ختم بارداری در سه ماهه دوم انجام شد.   روش تحقیق: در این کارآزمایی بالینی، ۱۴۰ زن با سن بارداری ۱۴ تا ۲۸ هفته که به دلایل مختلف کاندید ختم حاملگی بودند، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول هر ۶ ساعت و گروه دوم هر ۱۲ ساعت، ۴۰۰ میکروگرم میزوپروستول از طریق واژینال دریافت کردند؛ در صورت عدم دفع جنین تا ۴۸ ساعت، اکسیتوسین با مقدار بالا تجویز میشد. فاصله زمانی شروع دارو تا دفع جنین، متوسط میزان داروی تجویزشده، نیاز به تجویز اکسیتوسین با مقدار بالا و عوارض جانبی در دو گروه ثبت گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS (ویرایش ۱۲) در سطح معنیداری ۰۵/۰>P تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: تفاوت معنیداری در متوسط زمان تجویز دارو تا دفع جنین در دو گروه مشاهده نشد. متوسط میزان تجویز میزوپروستول در گروه اول (۶ ساعته) ( µg ۷۶۱ ± ۱۶۰۰) در مقایسه با گروه دوم (۱۲ ساعته) ( µg ۳۸۵ ± ۱۲۰۰) بیشتر بود (۰/۰۰۱>P). در هیچیک از موارد نیاز به تجویز اکسیتوسین با مقدار بالا پیدا نشد. تب در گروه اول، اندکی بیشتر بود ولی از نظر آماری معنیدار نبود .   نتیجه گیری: به منظور ختم بارداری در سه ماهه دوم، با تجویز ۴۰۰ میکروگرم میزوپروستول واژینال هر ۱۲ ساعت، میتوان ضمن مصرف داروی کمتر، به موفقیت در ایجاد سقط به اندازه تجویز هر ۶ ساعت دست یافت.  :کد ثبت کارآزمایی بالینی  IRCT۱۳۸۸۱۰۱۹۳۰۲۵N۱

کلیدواژه ها:

Misoprostol ، Pregnancy termination ، Second trimester ، میزوپروستول ، ختم حاملگی ، سه ماهه دوم