بررسی تاثیر کورتیکواستروئید خوراکی در درمان انگشت فنری بیماران دیابتی

سابقه و هدف: شیوع انگشت ماشهای در افراد دیابتی بالاتر گزارش شده است. اثرات تزریق کورتیکواستروئید درون غلاف تاندون در بیماران دیابتی پایین تر گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی کورتیکوستروئید خوراکی در درمان انگشت ماشه ای در بیماران دیابتی انجام شده است. مواد و روش ها: در این بررسی کارآزمایی بالینی، ۵۰ بیمار با پردنیزولون خوراکی به صورت ۵ میلی گرم سه بار در روز، به مدت ۲ هفته تحت درمان قرار گرفتند و سپس تحت پیگیری بر اساس معیار کوئینل در هفتههای ۳ و ۶ و ۳ ماه بعد قرار گرفتند. آنالیز داده ها با استفاده از SPSS ver.۱۷ و تست آماری Repeated measures ANOVA انجام گرفت. یافته ها: در پایان دوره سه ماهه پیگیری، ۸۴ از ۱۰۶ انگشت (۳/۷۹ درصد) پس از مصرف کورتیکواستروئید خوراکی بهبود یافتند. کاهش رتبه معیار کوئینل پس از دریافت دارو از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۱/۰>p). همبستگی مثبت بین طول مدت علائم با شدت بیماری در ماه سوم مطالعه مشاهده شد (۰۰۰۱/۰>p و ۳۷/۰=r). هم چنین بین تعداد انگشتهای درگیر با دوره‎ی ابتلا به دیابت (۰۰۲/۰=p و ۴۲۵/۰=r)، HbA۱C (۰۲۴/۰=p و ۳۱۹/۰=r) و ۲HPP (۰۴۱/۰=p و ۲۹/۰=r) همبستگی مثبت وجود داشت. استنتاج: با توجه به عدم مشاهده عوارض جانبی موضعی با دریافت کورتیکواستروئید خوراکی با دوز مورد نیاز برای درمان انگشت ماشه ای در بیماران دیابتی، ما استفاده از این دارو را به عنوان یک گزینه درمانی موثر در درمان انگشت ماشه‎ای در بیماران دیابتی به ویژه افراد با دوره علائم کم تر از شش ماه، قند خون کنترل شده، علائم خفیف و با درگیری چندین انگشت پیشنهاد می‎کنیم.   شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۶۰۶۰۵۲۸۲۶۶IRCT

کلیدواژه ها:

trigger finger ، oral corticosteroids ، diabetes mellitus ، انگشت ماشه ای ، کورتیکواستروئید خوراکی ، بیماران دیابتی