مطالعه اثر مهاری ایبوپروفن بر رگ زایی در سلول های بنیادی سرطان معده

سابقه و هدف: رگ زایی از طریق مهیا کردن مواد غذای به رشد و گسترش سرطان کمک می کند. در هر بافت سرطانی، جمعیت نادر و متمایز از سلول ها به نام سلول های بنیادی سرطانی وجود دارند که مسئول شروع، گسترش، متاستاز و تهاجم در سرطان ها شناخته شده اند. رگ زایی در سلول های بنیادی سرطانی نسبت به سایر سلول های توموری بیش تر رخ می دهد. ایبوپروفن به عنوان عضوی از خانواده داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی برای پیشگیری و درمان سرطان های خاصی استفاده می شود. در مطالعه حاضر تاثیر داروی ایبوپروفن بر توانایی رگ زایی سلول های بنیادی سرطان معده بررسی شد. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی انجام شده ابتدا سلول های بنیادی سرطانی از رده سلولی سرطان معده MKN۴۵ با استفاده از تکنیک تشکیل اجسام کروی spheroid colony formation) ( جداسازی شد و سپس با غلظت های مختلفی از داروی ایبوپروفن تیمار شدند. نهایتا اثر این دارو بر توانایی رگ زایی در سلول های بنیادی سرطانی تیمار شده نسبت به سلول های کنترل با استفاده از مدل تشکیل لوله بررسی شد. یافته ها: رگ زایی در سلول های بنیادی سرطانی تیمار شده با ایبوپروفن در مقایسه با سلول های بنیادی سرطانی کنترل کاهش پیدا کرد. استنتاج: ایبوپروفن رگ زایی را در سلول های بنیادی سرطان معده کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

ibuprofen ، angiogenesis ، gastric cancer stem cells ، ایبوپروفن ، رگ زایی ، سلول های بنیادی سرطان معده