اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم هیجانی و درد ذهنی در زنان دارای سابقه بی وفایی همسر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنظیم هیجانی و کاهش درد ذهنی در زنان دارای سابقه بی وفایی همسر انجام شد. روش پژوهش حاضر با توجه به اهداف و نیز نوع مداخلات به عمل آمده از طرحهای نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی تشکیل داد و ۳۰ نفر نمونه به صورت غیر تصادفی که حاضر به همکاری به صورت داوطلبانه بودند و ملاکهای ورود به پژوهش را داشتند به شیوه نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) به دلیل داشتن شرایط تجربی منتسب شدند . ابزارهای استفاده شده پرسشنامه های تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران ۲۰۰۱ ، پرسشنامه درد ذهنی اورباخ و میکلینسر ۲۰۰۳، پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی واتلی ۲۰۰۶ بود . طبق نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیره ، درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بربهبود تنظیم هیجانی وکاهش درد ذهنی زنان دارای سابقه بی وفایی همسر، تاثیر معنی داری دارد و با توجه به آلفای ۰۵/۰ تمامی متغیرهای پژوهش معنی دار شد و میانگین نمره گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت . در تبیین این یافته ها می توان این گونه استدلال نمود که در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تمرین های تعهد رفتاری به همراه تکنیک های گسلش و پذیرش و نیز بحث های مفصل پیرامون ارزشها و اهداف فرد و لزوم تصریح ارزشها، منجر به افزایش تنظیم هیجانی و کاهش درد ذهنی زنان دارای سابقه بی وفایی همسر می شود.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانی ، درد ذهنی ، درمان مبتنی برپذیرش و تعهد ، بی وفایی همسر