بررسی مولکولی اثر پروژسترون بر کیاسمای بینایی موش صحرایی نر پس از القای دمیلیناسیون با اتیدیوم بروماید
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-25-133_020
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: درگیری عصب بینایی از جمله تظاهرات بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) می باشد. با توجه به اثر محافظتی پروژسترون در سیستم عصبی مرکزی، بر آن شدیم تا اثر پروژسترون را بر روند ترمیم میلین ناحیه کیاسمای بینایی موش های صحرایی نر با بررسی بیان ژن های Olig ۲ (مارکر سلول های پیش ساز اولیگودندروسیتی)GFAP, (مارکر آستروسیتی) و Nogo- A (مهارکننده رشد آکسون) به دنبال القای دمیلیناسیون با تزریق موضعی اتیدیوم بروماید بررسی نماییم.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، به منظور حذف هورمون های جنسی درون زاد، جراحی گنادوکتومی بر روی موش ها انجام گرفت. برای القای دمیلیناسیون، ۱ میکرولیتر اتیدیوم بروماید طی جراحی استریوتاکسی در ناحیه کیاسمای بینایی موش صحرایی تزریق شد. حیوانات تحت درمان، بعد از القای دمیلیناسیون با اتیدیوم بروماید، به مدت ۳ و ۲۱ روز، ۱mM پروژسترون داخل بطن مغزی دریافت کردند. در روزهای ۳ و ۲۱، سطح بیان ژن های Olig ۲GFAP وNogo- A به روش مولکولی RT-PCR ارزیابی شد.
یافته ها: آنالیز RT-PCR نشان دادکه تزریق اتیدیوم بروماید موجب افزایش بیان ژن های Olig۲،GFAP و Nogo- A به خصوص در روز ۲۱ بعد از القای دمیلیناسیون شد. تیمار با پروژسترون باعث کاهش معنی دار بیان ژن Olig۲ و GFAP (۰۰۱/۰< p) و Nogo (۰۱/۰< p) نسبت به گروه اتیدیوم بروماید در روز ۲۱ شد.
استنتاج: نتایج ما نشان داد که پروژسترون می تواند با کاهش بیان ژن های مهاری Nogo و GFAP و افزایش تمایز سلول های پیش ساز اولیگودندروسیتی به اولیگودندروسیت ها، باعث ترمیم میلین و رشد آکسون شود و می تواند حفاظت عصبی را در عارضه های نورولوژیکی مثل MS اعمال کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شیوا خضری
Assistant Professor, Department of Biology, Faculty of Science, Urmia University, Urmia, Iran
سپیده صمدی
MSc in Animal Physiology, Faculty of Science, Urmia University, Urmia, Iran
فاطمه رحمانی
Associate Professor, Department of Biology, Faculty of Science, Urmia University, Urmia, Iran
سپیده تربالی
MSc in Animal Physiology, Faculty of Science, Urmia University, Urmia, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :