اثرات روانی صدا در محیط بیمارستان های اصفهان

چکیده سابقه و هدف: مشاهدات نشان داده اند که سروصدا در راس فهرست شکایاتی است که توسط کارکنان و نیز از سوی بیماران گزارش شده است. هدف پژوهش حاضر یافتن منبع اختلالات ناشی از سر و صدای بیمارستانی و تمایز بین سروصدای ایجاد شده توسط افراد و اشیاء می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه پژوهشی از نوع علی پس از وقوع است. به منظور بررسی رابطه ی متغیرها، اختلالات ناشی از سروصداهای بیمارستانی در ۱۶۱ بیمار پس از عمل جراحی در بیمارستان های شهر اصفهان انجام شده است. نمونه گیری به صورت تصادفی نظام دار بود. بیماران در این پژوهش پرسشنامه اختلالات ناشی از سر و صدای بیمارستانی (توپف، ۱۹۸۵)، حساسیت به صدا (واین اشتاین، ۱۹۷۸) و مطلوبیت اجتماعی (مارلو-کرون، ۱۹۶۴) را تکمیل کردند و برای به دست آوردن سر و صدای عینی از گویه های خودگزارشی طراحی شده برای این پژوهش استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد هرچه حساسیت به صدا بیشتر شود احساس آزار دیدن از صدا نیز افزایش می یابد. بر خلاف تصور عموم، آزار دیدن از صدای ادراک شده با افزایش هم اتاقی ها کاهش می یابد اما با افزایش وسایل صدادار افزایش می یابد. استنتاج: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت درجه و میزان واکنش به سر و صدا به میزان سر و صدای عینی وابسته است. هر چند در دو زمینه شیء (وسایل صدادار) و فرد (تعداد هم اتاقی) اولی در جهت افزایش و دومی در جهت کاهش آزار دیدن نسبت به سر و صدا عمل می کند. تلویحات این پژوهش در محیط های بیمارستانی برای کاهش آزار ادراک شده سر و صدا مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

Key words: Work environment noise ، high sensitivity ، noise ، psycho physiological disorders ، واژه های کلیدی: سروصدای محیط کار ، حساسیت زیاد ، سر و صدا ، اختلالات روان- تنی