بررسی اثر عدم تطابق چینش آبپاش ها در فاز طراحی و بهره برداری بر عملکرد سیستم کلاسیک آبپاش متحرک

توسعه سیستم های نوین آبیاری به عنوان یکی از راه کارهای بهبود راندمان آبیاری، افزایش عملکرد گیاه و بهره وری آب کشاورزی مطرح است. بهره برداری از سیستم های آبیاری لزوما با آنچه در طراحی پیشنهاد می شود مطابقت ندارد. در این مطالعه، اثر شش چینش قرارگیری آبپاش که شامل چینش فاز طراحی و چینش هایی که بهره برداران استفاده می کنند می باشد، بر مولفه های مهم سیستم شامل؛ ضریب یکنواختی پخش کریستیانسن (CU)، یکنواختی توزیع (DU)، بازده واقعی آب در ربع پایین(AELQ)، توان مصرفی الکتروموتور(P) و راندمان پمپاژ، بررسی شد. نتایج نشان داد به دلیل بر هم خورن توزیع فشار در تیمارهای متفاوت با چینش پیشنهادی در فاز طراحی، راندمان آبیاری و ضریب یکنواختی (CU) کاهش قابل ملاحظه ای می یابد. نتایج نشان داد، در برخی از چینش های مرسوم در بهره برداری، راندمان پمپاژ از ۷۲ درصد به ۵۲ درصد کاهش یافته است. ضریب یکنواختی (CU) در چینش های مختلف آبپاش بین ۶/۷۸ تا ۸/۴۴ متفاوت بود. بهترین چینش، چینش پیشنهادی طراح، که آبپا ش ها متقارن و مطابق با طراحی هیدرولیکی سیستم است، بوده است. این مطالعه اهمیت آموزش بهره برداری صحیح از سیستم های آبیاری بارانی در راستای افزایش راندمان آبیاری، کاهش تلفات آب، افزایش عملکرد گیاهان و کاهش هزینه های انرژی را خاطر نشان می سازد. همچنین، طراحان سیستم های آبیاری باید ملاحظات بهره بردار و به ویژه سهولت بهره برداری از سیستم را در فاز طراحی مدنظر داشته باشند.

کلیدواژه ها:

ضریب یکنواختی ، راندمان آبیاری ، راندمان پمپاژ ، آموزش بهره برداری