مطالعه ی مقایسه ای سیاست خارجی احمدی نژاد، روحانی و رئیسی در قبال افغانستان

سیاست خارجی مجموعه ای از اقدامات، تصمیمات و سیاست گذاری هایی است که یک دولت در قبال پدیده های فرامرزی یا دولت دیگر اتخاذ می کند و در این راستا آنچه مد نظر دارد منافع ملی دولت خود است. سیاست خارجی ایران در قبال افغانستان بعد از انقلاب ۱۳۵۷ و بعد ضعف کمونیسم در افغانستان، اغلب همراه با برادری و همکاری بوده است. البته روی کار آمدن طالبان، حقآبه رود هیرمند و ناامنی در مرز های مشترک ایران و افغانستان به سبب قاچاق مواد و انسان و ورود گروه های تکفیری، چالش ها و تنش هایی را برای دولت ایران بوجود آورده است. این پژوهش به بررسی و مقایسه ی سیاست خارجی دولت های آقایان احمدی نژاد، رئیسی و روحانی در قبال افغانستان می پردازد و از طریق مطالعه اسناد (مخصوصا وزارت خارجه) به شیوه کتابخانه ای و اینترنتی گردآوری شده است. سوال اصلی پژوهش بدین شرح است: جهت گیری ها و پیشران های اصلی سیاست خارجی ایران در سه دولت یاد شده در قبال افغانستان چه بوده است؟ پاسخ به این سوال در بررسی موضوعاتی همچون روی کار آمدن مجدد طالبان، بحران هیرمند، مهاجرت های غیر قانونی و تجارت روشن می گردد. گونه ی پژوهش، مقایسه ای، روندی و کاربردی است. یافته های این پژوهش نشان دهنده ی این است که سیاست خارجی کدام دولت در قبال افغانستان فعال تر بوده و با نتیجه ی موفق تری همراه بوده است.

کلیدواژه ها:

ایران ، افغانستان ، سیاست خارجی ، روحانی ، رئیسی.