ماهیت و ضرورت طرح دعاوی طاری در حقوق ایران (مطالعه موردی: دعاوی اضافی)

در مقررات آیین دادرسی مدنی در خصوص دعوای اضافی بر خلاف دیگر دعاوی طاری (متقابل، جلب ثالث و ورود ثالث) بابی که به احکام و آثار آن پرداخته باشد اختصاص نیافته است. هدف این مقاله بررسی دعوای اضافی در حقوق ایران است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و برگرفته از منابع کتابخانه-ای بوده است. یافته ها نشان داد که این دعوا از جهت کلمه ای اضافی دارای دو معنای عام و خاص (اصطلاحی) است. معنای عام آن شامل هرگونه تغییر در ارکان اساسی دعوا، خواسته و یا علت دعوا است که در حقیقت تحت عنوان تغییرات دعوا شناخته می شود. در معنای اصطلاحی به دعوایی اطلاق می شود که خواهان خواسته جدیدی را با تقدیم دادخواست به دعوای اصلی نظر به ارتباطی که با آن دارد ضمیمه می کند. در این مقاله مفهوم، ضرورت، شرایط و احکام این دعوا را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده تا در نهایت با نمایاندن نقاط مبهم، متفاوت و مشابه آن با تغییرات دعوا گامی هر چند کوچک بردارند.

کلیدواژه ها:

دعوا ، دعوای اضافی ، خواهان ، تجدیدنظر ، آیین دادرسی مدنی