تربیت عقلانی در سیره امام رضا (ع)

دین اسلام برخلاف سایر ادیان، تربیت دینی، ارزشی و اخلاقی را نه تنها قابل جمع با تربیت عقلانی، بلکه یکی از راه های آن می داند. خردورزی یکی از ارزش های بنیادین و نه نمادین تربیت اسلامی است. منزلت عقل در هندسه معرفتی اسلام، بسیار فراتر از نگرش ابزاری غرب به عقل بوده و نسبت عقل و شرع در اندیشه اسلامی، نسبتی نیست که در دنیای غرب میان این دو برقرار گردیده است. رویکرد اسلامی در تربیت، به عنوان رویکرد جامع، قابل اجرا در نظام های تربیتی جوامع و تبدیل شدن به رویکردی جهانی است؛ چه تامین کننده نظر خردورزان جهان است. تدوین این الگو و تبیین شاخص هایش، گامی به سوی جهانی سازی آن و تعالی دین و دنیای جوامع بشری است. عقل حجت باطنی خداوند و وسیله فهم و دریافت معارف بنیادین اعتقادی است. شکوفاسازی و تربیت این نعمت الهی، رسالت تمامی ادیان آسمانی و به ویژه دین اسلام بوده است. با وجود این جای تحقیق های علمی عمیق و جامع در ارتباط با استخراج و تدوین دیدگاه اسلام خصوصا در سیره ائمه اطهار در خصوص تربیت عقلانی در جوامع اسلامی و از جمله در کشور ما خالی است. تحقیق حاضر تلاشی در جهت رفع این نقص و با هدف بررسی تربیت عقلانی بر اساس سیره امام رضا (ع) می باشد. روش پژوهش در این مقاله، متکی بر یافته های تحقیق کتابخانه ای و اسنادی است که هدف از آن بررسی و تحلیل تربیت عقلانی در سیره رضوی می باشد. رویکرد امامان علی الخصوص امام رضا(ع) به تربیت عقلانی رویکردی جامع و قابل جمع با رویکرد دینی است. رویکردی منحصربه فرد با چهره ای عقل پذیرکه نویدبخش ارزش های کامل فکری و هموارکننده چالش های تربیت عقلانی است.

کلیدواژه ها:

امام رضا(ع) ، اسلام ، عقل ، تربیت عقلانی